علم بهتر است یا مدرک؟ مسئله این است!

به مناسبت روز دانشجو

اصلا مگر علم هم مهم است واقعا؟؟!! اصلا مگر دانشگاه محل علم‌آموزی است؟ مگر چند درصد آنچه تا کنون از طریق ساختارهای آموزشی آموخته‌ام به درد دنیای من خورده است که الباقی به درد بخورد؟ اصلا آخرت را هم می‌گوییم بی‌خیال!

دسته اول: اگر دانشگاه نروم شغل خوبی پیدا نمی‌کنم/ اگر دانشگاه نروم ازدواج موفقی نخواهم داشت/ اگر دانشگاه نروم در میان دوستان و فامیل سرافکنده خواهم بود/ اگر دانشگاه نروم درآمد خوبی نخواهم داشت/ به هر حال اگر دانشگاه بروم بهتر است از سربازی

دسته دوم: اگر دانشگاه نروم از رشد علمی بازمی‌مانم/ اگر دانشگاه نروم نمی‌توانم آن‌گونه که شایسته است به کشورم و به اسلام خدمت کنم/ اگر دانشگاه نروم ارتباطم با عالمان و دانشمندان قطع می‌شود/ اگر دانشگاه نروم نمی‌توانم فرزندان خوبی تربیت کنم

بیایید خوب به درونمان نگاه کنیم. ما دانشجویان جزء کدام دسته هستیم؟ اگر به ما بگویند «این مدرک تقدیم به شما دیگر لازم نیست برای گرفتن مدرک زحمتی بکشید»، باز هم حاضریم دانشگاه برویم؟ حضرت عباسی در دانشگاه به دنبال چه گمشده‌ای می‌گردیم؟

شما را نمی‌دانم خود را می‌گویم. مدرک برایم خیلی مهم است. اگر مدرکی در کار نباشد از کنار خیابان دانشگاه هم رد نمی‌شوم. من مدرک را می‌خواهم چون باید جایگاه اجتماعی داشته باشم تا بتوانم کار خوب، رفیق خوب، همسر خوب، درآمد خوب و.... پیدا کنم.

اصلا مگر علم هم مهم است واقعا؟؟!! اصلا مگر دانشگاه محل علم‌آموزی است؟ مگر چند درصد آنچه تا کنون از طریق ساختارهای آموزشی آموخته‌ام به درد دنیای من خورده است که الباقی به درد بخورد؟ اصلا آخرت را هم می‌گوییم بی‌خیال!

عصر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بود، روزى آن حضرت وارد مسجد شد ناگاه دید گروهى در اطراف شخصى حلقه زده اند و به گفتار او گوش فراداده اند، پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)، ازآنها پرسید: این شخصیت کیست ؟ شخصى گفت : این شخص ، «علامه» است. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: علامه یعنى چه؟ گفتند: علامه کسى است که از همه بیشتر به نسبتهای عرب و رخدادهاى بین انسانها، آگاهى دارد، و حوادث دوران جاهلیت و اشعار مردم آن عصر را مى‌داند. این گونه علم ، نه براى آن کسى که آن را نمى‌داند زیانبخش است و نه براى آنکه آن را مى‌داند سودمند. سپس ‍ فرمود: «انما العلم ثلاثة : آیه محکمة ، او فریضة عادلة اوسنة قائمة و ما خلاهن فهو فضل»

انگار در جامعه ما کسی ارزش‌ها را جابه‌جا کرده است. نمی‌دانم دقیقا چه کسی؟ نخبگان، رسانه‌ها، سنت‌ها یا هر چیز دیگر، شاید هم همه‌شان. ما هم این وسط یادمان رفت که باید می‌رفتیم دانشجو می‌شدیم نه مدرک‌جو. الان به هرکس بگویی علم بهتر است یا ثروت چنان قلمی در رثای علم بتراود که بایزید بسطامی انگشت در دهان بماند! اما وقتی پای علم نافع و عمل به آن به وسط می‌آید و وقتی صحبت از تلاش برای به دست آوردن دانش می‌شود، دانشجو نایاب می‌شود و نویسنده لال!  

گفتند : که علم بهتر است از مدرک

چون این به کف آوری تو آن در کف تست

رفتند به کثرت پی صد علم و علوم 

زان وعده که دادند کسی سود نجست!