بازگشت روباه به لانه اش

به گواه تاریخ روابط انگلیس با ایران قبل از انقلاب و پس از آن هیچگاه دوستانه و خیرخواهانه نبوده است. انگلیسی‌ها هرگز صادقانه با ایران برخورد نکرده‌اند. رفتار آنها با ایران همواره رفتاری مغرضانه، خلاف و دون شأن دیپلماتیک بوده است. آنها برای دستیابی به اهداف خود تنها شکل و شیوه خود را با عصر استعمار تغییر داده‌اند.

اختلاف افکنی و زمینه سازی برای سقوط نظام سیاسی این کشور ماموریت تعریف شده بریتانیا می باشد و تاریخ ما این ادعا را بارها تایید کرده است. تاریخ معاصر ایران مملو است از خیانت‌های مخرب دیپلمات‌های انگلیس در وقایع مربوط به جنبش مشروطه، کودتای سوم اسفند 1299 رضاخان، ملی شدن صنعت نفت و سال‌های پس از انقلاب اسلامی و هرچه تاریخ به پیش می‌رود این اقدامات مخربانه بیشتر از گذشته جنبه عینی به خود می‌گیرد. این خیانت‌ها پس از ایفای نقش کلیدی انگلیس در فتنه سال 88 و پس از آن در وقایعی همچون ترور شهید شهریاری، تحریم بانک مرکزی و... تا آنجا ادامه می‌یابد که در نهایت راهی جز بسته شدن درب سفارت انگلیس باقی نمی‌گذارد.

حالا اما انگار تاریخ یک کشور، دستخوش فراموشی و یا تجاهل‌های سیاسی قرار گرفته و این روباه پیر حیله‌گر به لانه‌اش بازگشته است. باشد! حرفی نیست دیپلماسی است دیگر! اما یادتان باشد اینجا انقلابی ضد منافع آمریکا و انگلیس صورت گرفته پس  اگر قرار است سفارتی هم از نو راه‌اندازی ‌شود باید با مراقبت شدید و تحفظ بر تمام راه‌های نفوذ باشد که مبادا قصه ناصواب فتنه 88 که کام شیرین ملت را رو به تلخی برد، تکرار شود. حداقلش این است که دغدغه‌مندان انقلاب، هوشیارانه در میدان باشند تا گزندی از سوی این روباه مکار و پلید و خبیث به واسطه غفلت ما ایجاد نشود.