بایگانی
- مهر ۱۳۹۴ (۲)
- شهریور ۱۳۹۴ (۳)
- مرداد ۱۳۹۴ (۳)
- دی ۱۳۹۳ (۲)
- خرداد ۱۳۹۳ (۱)
- فروردين ۱۳۹۳ (۱)
- اسفند ۱۳۹۲ (۲)
- بهمن ۱۳۹۲ (۱)
- دی ۱۳۹۲ (۱)
- آذر ۱۳۹۲ (۶)
- آبان ۱۳۹۲ (۲)
آخرین مطالب
-
۹۴/۰۷/۰۵مسلمانان! سگی وارد مسجد شده
-
۹۴/۰۶/۱۸زبان دراز دشمن را قیچی کنید
-
۹۴/۰۶/۱۳روزنهای برای نفوذ
-
۹۴/۰۶/۰۴بازگشت روباه به لانه اش
-
۹۴/۰۵/۲۵امتحان آقاها و آقازادهها
-
۹۴/۰۵/۱۷وقتی قضیه بودار میشود
-
۹۳/۱۰/۱۷استراتژی وحدت (2)
-
۹۳/۱۰/۱۰استراتژی وحدت (1)
پربیننده ترین مطالب
-
۹۲/۰۹/۲۱پای پیاده تا کربلا...
-
۹۳/۰۳/۲۰نه شیر داره نه سانسور!
-
۹۲/۰۹/۱۵علم بهتر است یا مدرک؟ مسئله این است!
-
۹۲/۰۹/۰۸بیمار کربلا
-
۹۲/۱۱/۰۸ما هم مثل انبیاء اشتباه کردیم!
-
۹۲/۰۹/۲۵کابوس شب چهلم
-
۹۲/۱۰/۱۲بر در دکان شیطان
-
۹۲/۱۲/۰۴تفاوت یک مسجدی
-
۹۳/۰۱/۲۵زیر دین مادر
-
۹۳/۱۰/۱۰استراتژی وحدت (1)
به گواه تاریخ روابط انگلیس با ایران قبل از انقلاب و پس از آن هیچگاه دوستانه و خیرخواهانه نبوده است. انگلیسی‌ها هرگز صادقانه با ایران برخورد نکرده‌اند. رفتار آنها با ایران همواره رفتاری مغرضانه، خلاف و دون شأن دیپلماتیک بوده است. آنها برای دستیابی به اهداف خود تنها شکل و شیوه خود را با عصر استعمار تغییر داده‌اند.