استراتژی وحدت (2)

تلنگری به جماعت بسیجی و امت حزب الله!!!

اختلافات اعتقادی در درون اسلام، اصولا به اختلاف علمای اسلام از شیعه و سنی برمی‌گردد که راه حل آن بحث علمی است. اما وقتی این اختلافات به سطح جامعه برسد دیگر بحث علمی نیست بلکه به دعوا و نزاع می‌کشد. و این همان چیزی است که دشمن می‌پسندد. پس در سطح علما، می‌باید به طور کاملا علمی و به دور از بی‌اخلاقی و بی‌تقوایی و در کمال آزادی، اختلافات مورد بحث قرار گیرد. اما در سطح جامعه این اختلافات نباید بروز پیدا کند چرا که بیشتر از احساسات و تعصبات نشأت گرفته شده است.

وقتی صحبت از وحدت شیعه و سنی می‌شود و از ضرورت آن سخن به میان می‌آید دیر وحدت میان خود شیعیان از بدیهیات به نظر می‌رسد.

برخی خیال می‌کند که هرکه مخالف آنها فکر کند مخالف اسلام فکر کرده و باید از او تبری جست!

آقای برادر بسیجی دلسوز انقلاب و امام و رهبری! اختلاف فکر تو با او که بیشتر از اختلافتان با اهل تسنن نیست. هست؟ پس چرا با اظهار نظرها و اعلام موضع‌ها این گونه خودت را منزوی و تندرو جلوه می‌دهی؟ آیا آقا و رهبر شما که طبق قرموده خودشان یک انقلابی هستند الگوی شما نیست؟

صد البته نگرانی شما درباره حقوق ملت قابل تحسین است. اما آیا این نگرانی باید به صف‌بندی در برابر دولت و دولتمردان منجر شود؟ بهتر نبود خود را در یک تیم می‌دیدیم تا آنها هم احساس کنند جماعت انقلابی و بسیجی حامی آنهاست و اگر انتقادی دارد از سر دلسوزی است و به سمت اشخاص غیرانقلابی سوق نیابند؟

استراتژی وحدت باعث می‌شود امت اسلامی همانند یک مشت گره کرده در برابر دشمن دژ مستحکمی را ایجاد کند که غیر قابل نفوذ است.

رفتار رهبر انقلاب به عنوان نمونه یک بسیجی آرمان‌خواه در مسائلی مانند آیت الله منتظری، آیت الله هاشمی رفسنجانی و یا آیت الله صادق شیرازی ملاک را در برخورد با فرقه‌ها و گرایش‌های مختلف که قابل هضم در جامعه اسلامی هستند را نشان می‌دهد. به هر حال هر کدام از این شخصیت‌های نظام دارای هواخواهانی هستند که اعلام برائت شما عزیزان در برابر آنها، باعث می‌شود طرفداران آنها نیز از شما اعلام برائت کنند و به تدریج تفرقه در جامعه گسترش یابد. در حالی که با به کار بردن استراتژی وحدت می‌توان دل‌ها را رفته رفته به سوی صراط مستقیم معطوف داشت.

«اگر بخواهیم این مسئولیت در کشور جواب دهد، و مسوولان کشور به کمک مردم بتوانند ایرانِ آینده را آن چنانی که لایق ایرانی و لایق نام مقدس اسلام است بسازند، راهش این است که ارتباط میان مردم، ارتباط میان ملت و مسوولان کشور ـ همچنانی که امروز هست ـ یک ارتباط مستحکم و صمیمانه باقی بماند. هرکس ملت را به تفرقه دعوت کند، هرکس سعی کند میان ملت و مسوولان کشور فاصله بیندازد، هرکس بر طبل اختلاف بکوبد، کاری بر خلاف مصلحت این کشور و این ملت انجام داده است؛ هرکس می‌خواهد باشد. اتحاد را، اتفاق را، وحدت کلمه را، حسن ظن به یکدیگر را باید حفظ کرد.  قرآن می‌گوید: «لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیْرًا» (نور، 12)؛ «چرا هنگامی که آن [بهتان] را شنیدید، مردان و زنان مؤمن گمان نیک به خود نبردند». دلهایتان را با هم صاف کنید، دست در دست هم پیش بروید؛ شک نداشته باشید که خدای متعال این چنین ملتی را، این چنین دلهای صادقی را، این چنین گامهای استواری را کمک و حمایت خواهد کرد» (بیانات رهبری در دیدار با مردم کازرون، 16/2/1387)